pərakəndə

z. və sif. <fars.>

1. Bir yerdə və müntəzəm halda olmayan; nizamsız, qarmaqarışıq, dağınıq. Qoşun dəstə-dəstə, pərakəndə bir halda gəlib-keçirdi. Ç.. Direktor masanın üstündə pərakəndə halda olan kağızları nizama saldı. Q. İlkin. Pərakəndə düşmək (olmaq) – dağılmaq, dağınıq hala düşmək, mütəşəkkilliyini itirmək, darmadağın olmaq. <Qasid:> Yerdə qalanın bir hissəsi Cəfərqulu xan tərəfə keçdi və qalanı pərakəndə olub, hərəsi bir yana qaçdı. Ə. H.. <Hadi Lələ:> Bu xanədanın, dağılıb pərakəndə düşməyinə bais olma. S. S. A..

2. Dağınıq, pərişan. . . Nərgizin görkəmi, Mixailin pərakəndə saqqalı karıxmış Gön Çərkəzin inamını artırırdı. B. Bayramov. <Məryəmin> pərakəndə halda çiyninə səpilmiş uzun şabalıdı saçları, təzə açmış gül kimi saf çöhrəsi . . Səlimi məst edirdi. H. Seyidbəyli.

◊ Pərakəndə satış tic. – topdan deyil, ədədlə və ya az miqdarlarla satılan, yaxud alınan (istehlak malları haqqında). . . Çoxişlənən mallar üçün aşağı salınan vahid dövlət pərakəndə satış qiymətləri qoyulmuşdu. (Qəzetlərdən).